*** هوالرئوف و الرحیم ***

چه لطیف است حس آغازی دوباره،

و چه زیباست رسیدن دوباره به روز زیبای آغاز تنفس...

و چه اندازه عجیب است ، روز ابتدای بودن!

و چه اندازه شیرین است امروز...

روز میلاد من

وچه اندازه دلپذیراست تقارن این روز باشب ولادت لاله

باغ ولایت ، کریم اهل بیت ، امام حسن محبتی علیه السلام،

چه آرام بخش است

روز میلاد تو ، روز میلاد من

 روزی که تو آغاز شدی ، روزی که من آغاز شدم!

تولدت مبارک امام من

آیا تو نیز به نگاهی، به لطفی ،به من تبریک میگوئی ؟

سلام می کنیم به رمضانی که دلها در آن  فروتن می شوند . و درود میفرسیتم به شبهایی که گناه در آن رو به نقصان میگذارد .پیشباز می کنیم ایامی را که فرصتی مناسب برای  آشتی انسان با فطرت الهی اوست  ، و گرامی میداریم  لحظه هایی را که جز یاد خدا در ذهنمان وعطش روزه داری جسمانی و نفسانی در اندرونمان نمی چوشد.

سینه خود را برای بهره جویی از فرصتهای نزول رحمت در این ضیافت خدای می گشائیم و چشمانمان را بر هر آنچه کژی و کاستی ست می بندیم . با این پذیرش قلبی که رمضان معمار نفس انسان و امانده در وادی تقابل و تکاثر است . یقینمان را زمینه ساز بهره مندی کامل از نیروی عفاف و امساک  این ماه معطر می کنیم و خود را فروتنانه به بارگاه ملکوتی خدای علی (ع) ، این شهپر رمضان فرا می خوانیم تا در پرتو انوار حق و در فصل ضیافت نامنتهای خالق کائنات ، هنگامه اتصال انسانهای بریده از مادیات به دامن الهی را غنیمت شمریم و خویشتن را باز یابیم .

بگذاریم غنچه های نیایش در سحرگاهان بیداری دلها بشکوفد و شعر شعور در بوستان دلهایمان مترنم شود

در سوگ پدر ، آن طلایه دار عشق و عطوفت

سلام  عزیزدلم . سلام نازنینم .سلام مهربونترین پدر .

بازم بوی مهر میاد. بوی غربت  و دلتنگی . بوی خزان سینه سوزان من .  اخ اگر بدونی چقدر دلم گرفته . آخ اگر بدونی چقدر دلتنگ شانه های مهربونتم. یعنی میدونی . مگه ممکنه ندونی ؟! مگه ممکنه اشگهای غریبانه دخترت رو نبینی ؟! مگه ممکنه صدای هق هق بیصداشو نشنوی ؟! دلم بدجوری هواتو کرده . هوای صدای گرم و دلنشینت وقتی اسمم رو ازاعماق قلبت و با عشقی بی نظیر صدا میکردی . برای نصیحتها ت  و سفارشهای دلسوزانه ت  دلتنگم. برای بوی  خوب تنت که وقتی به خونه میومدی همه فضا رو پر میکرد از شادی و امید. میدونی چقدر  احساس امنیت میکردم با حضورت ؟ چقدر زندگی را با وجودت دوست داشتم ؟ گل خزان زده من ، دیگه احساس امنیت نمی کنم . دیگه زندگی رو دوست ندارم . دیگه هیچ چیز این دنیا به معنای واقعی شادم نمی کنه . میخندم،  اما پشت پرد ه های اشگ ، می گریم  اما، ساکت و بی صدا  ، می نالم اما  در نهانخانه سکوت ،

من  بی تو تنهام ، تنها همچون تک درختی در کویر زندگی . میدونم حالا همه میان و نصیحتم می کنند و میگن تو تنها نیستی . تو خدا رو داری . کسی که خدا رو داره هیچوقت تنها نیست . همه اینها رو میدونم .. اما من از خدا تنها نشدم ، از تو تنها شدم . خلاء حضورت  منو تنها کرده . خلائی که حضور هیچکس نمیتونه  اونو پر کنه. بی تو آشفته و بی سامانم ، همچو تک برگی زرد و پژمرده ، در پنجه های سرد  خزا ن زندگی .

عزیزدلم به من بگو در این روزهای پر اندوه که یاد آور پرواز غریبانه توست  با سنگینی غم هجرتو ، با پریشانی های دلم ، با آشفتگی های روحم چه کنم ؟؟؟؟چگونه باور کنم دیگه صداتو نمی شنوم ، دیگه نمیتونم بغلت کنم . دیگه نمیتونم باهات حرف بزنم ؟؟چگونه باور کنم چهار خزانه که تو نیستی ، اما من ؛ منی  که همیشه میگفتم بعد از تو می میرم ، هنوز  زنده هستم ؟؟!!  

دلم میخواد باور کنم من هم با تو مرده ام . اما این پنجه  بیرحم درد که قلبم رو در خود می فشارد ، این خونی که از چشمان دلم می ریزد ،  این بغض گلوگیر که راه  نفسم را بسته ، این اشگهای گرم که  گونه  های زردم را می سوزنه ، این دست سرد که حکایت  درد فراقت رو می نویسه  همه و همه میگن من هنوز زنده ام و هنوز باید بسوزم ، هنوز باید با غم هجرت بسازم .اما  حس غریبی به من میگه که به تو نزدیکم. . دستهای مهربونت رو می بینم که به سوی من دراز شده . صدای گرمت رو می شنوم که مرا  میخوانی ، خواب دیدم که به گریه میگویی منو تنها نذار . به تو گفتم و باز هم میگویم  تنهات نمیذارم گل همیشه بهارم . من برای سفر آماده ام ....                                                    

     هوالجمیل   

 

(( بنام حضرت حق))

** یا علی گفتیم و عشق آعاز شد **

مو کنان مویه کنان گل می برند    یاس را از پیش بلبل می برند

ای مدینه شهر پیغمبر سلام     

ای هماغوش غم حیدر سلام

السلام ای شهر قران و نزول     

ای که دیدی آه زهرای بتول

السلام ای مهبط عشق و شهود 

السلام ای خانه یاس کبود

مدینه ! ای مدینه !

امشب از خانه ای برایمان بگو که کانون عشق ورزی و ایثار بود. از خانه ای که شجاع ترین بابای علم و مهربانترین مادر دوران در آن زندگی می کردند. از کودکانی که هر کدام به درجه ای از زیبایی و کمال و فضیلت بودند که نام شان از آسمان برایشان انتخاب می شد. از خانه ای بگو که با همه مهربان و صمیمی بودند و غذای خود را و هر آنچه داشتند در راه رضای خدا هدیه می دادند.از خانه ای بگو که فرشتگان عالم هم هنگام ورود به آنجا از صاحبخانه اجازه می گرفتند.از خانه ای که حرمتش شکسته شد.از دری که سوزانده شد....از علی بگو. از زهرای مرضیه.

مدینه تو دیده ای که چگونه در خانه ای در محله بنی هاشم آتش زده شد:

آتش بر آشیانه مرغی نمی زنند      

گیرم که خانه خانه بنت الهدی نبود 

بگو که چه کسانی و چگونه به صورت زهرا سیلی زدند؟ هر چند که صورت سیلی خورده اش را به کسی نشان نمی داد، اما تو خوب شاهد بوده ای. تو خوب جای سیلی را دیده ای.تو فرود آمدن تازیانه ها را مشاهده کرده ای و از بازوی ورم کرده خبر داری.تو صدای ناله کودکان را شنیده ای زمانی که مادر پشت در بود، زمانی که در می سوخت. زمانی که مادر زمین افتاد و زینب دردانه داشت با چشمان اشک آلود نگاه می کرد. تو صدای فریاد زهرا را شنیده ای. تو برای اولین و آخرین بار شاهد بستن دست های بزرگ مرد تاریخ بوده ای که در تمام عمر خود از هیچ میدان مبارزه ای شکست خورده بر نگشت.

بگو مدینه! بگو از چیزهایی که دیده ای و از ناله هایی که شنیده ای.

السلام ای آشنای فاطمه  

قصه گواز ناله های فاطمه

بگو وقتی با لگد به در زدند چه بر سر پهلوی زهرا آمد؟ بگو که چگونه در حالی که هنوز اضطراب و درد اصابت لگد آرام نشده بود به ضربت سیلی به زمین افتاد.

مدینه بگو از همسری که وقتی با آن همه درد به خود آمد و همسرش را کنار خود ندید دنیا پیش چشمش تیره و تار شد. بگو چگونه پیش چشمان کودکی مادرمهربانی به زمین افتاد؟

بگو که چگونه مادر را نگاه می کرد و اشک می ریخت و چگونه دست مادر را گرفته بود؟

کوچه ای که ماه را سیلی زدند

آسمان را پرده نیلی زدند

جای جایت بوی کوثر می دهد

بوی سوز و اشک حیدر می دهد

مدینه تو شاهد بودی که چگونه امیرالمومنین را غریبانه می کشیدند. مدینه تو شاهد بودی که وقتی ناله زهرا بین در و دیوار بلند شد؟ شیرمرد میدان های نبرد چه حالی یدا کرد!!

توشاهد بودی که وقتی چشم علی به صورت نیلی شده زهرایش افتاد، چه حالی پیدا کرد! و وقتی داشت غریبانه بدن زهرایش را غسل می داد و دستش به بازوی ورم کرده رسید چگونه اشک می ریخت، چگونه از دل آه می کشید و ناله می کرد!!

تو شاهد بودی که چگونه شب ها بچه ها را یکی یکی می خواباند و از خانه بیرون می آمد و کنار قبر زهرا گریه می کرد.

امروز از بقیع برایمان حرف بزن. بگو حرفهایی که صد ها سال در سینه داری..برایمان از مزار مادر مان  بگو. بگو کجا پیدایش کنیم ؟

هزار ساله کوچه ها      پر میشه از عطر یاس

اما مکان اون گل          مونده هنوز ناشناس

سلام دوستان عزیز

اگر فراموش نکرده باشید در پست ماقبل  براتون در مورد خشم و عوارض ناشی از آن  نوشته بودم و نیز قول داده بودم که در پست بعدی دیدگاه بزرگان دین ، حکما ، فلاسفه و مشاهیر علم و فرهنگ و ادب جهان را در این رابطه بیان کنم . اما چند نفر از  دوستان عزیزی که برای اون پست نظر گذاشته بودند ازمن خواسته بودند قبل از آن به بررسی خشم از دیگاه قرآن و نیز  روانشناسی خشم و راههای مقابله با آن بنویسم. لذا من هم تصمیم گرفتم در این پست ابتدا به روانشناسی خشم بپردازم و انشالله اگر عمری باقی بود در پست بعدی در خصوص مدیریت خشم ، راههای صحیح بیان خشم از دیدگاه قرآن و روانشناسان مطلب را ادامه بدهم . انشالله که این مطالب به همه ما  در  اصلاح رفتارهای فردی و نیز بهبود  روابط خانوادگی و اجتماعی کمک کنه تا در پناه آرامش حاصل از آن زندگی سالم و موفقی داشته باشیم .  

همه می دانیم خشم چیست و آن را احساس کرده ایم: چه زمانی که یک ناراحتی گذراست و چه هنگامی که عصبانیت تمام عیار است. خشم یکی از عواطف کاملاً معمولی و اغلب سالم است. اما هنگامی که از کنترل خارج شود و چهره ای مخرب به خود گیرد مشکلاتی را در محیط کار، روابط خصوصی و کیفیت کلی زندگی ما به وجود می آورد. این مطلب به شما کمک می کند خشم را بهتر درک و مدیریت و کنترل کنید.

فطرت خشم

بیان خشم

** هوالودود **

 

از خدا خواستم تا دردهایم را از من بگیرد،

خدا گفت: نه!

رها کردن کار توست. تو باید از آنها دست بکشی.

از خدا خواستم تا شکیبایی ام بخشد،

خدا گفت: نه!

شکیبایی زاده رنج و سختی است.

شکیبایی بخشیدنی نیست، به دست آوردنی است.

از خدا خواستم تا خوشی و سعادتم بخشد،

خدا گفت: نه!

من به تو نعمت و برکت دادم، حال با توست که سعادت را فراچنگ آوری.

از خدا خواستم تا از رنج هایم بکاهد،

خدا گفت: نه!

رنج و سختی ، تو را از دنیا دورتر و دورتر، و به من نزدیکتر و نزدیکتر می کند.

از خدا خواستم تا روحم را تعالی بخشد،

خدا گفت: نه!

بایسته آن است که تو خود سر برآوری و ببالی اما من تو را هرس خواهم کرد تا سودمند و پر ثمر شوی.

من هر چیزی را که به گمانم در زندگی لذت می آفریند از خدا خواستم و باز گفت: نه.

من به تو زندگی خواهم داد، تا تو خود از هر چیزی لذتی به کف آری.

از خدا خواستم یاری ام دهد تا دیگران را دوست بدارم، همانگونه که آنها مرا دوست دارند.

و خدا گفت: آه، سرانجام چیزی خواستی تا من اجابت کنم