سلام دوستان                                                                                                 

بعد از مطالبی که در خصوص خشم براتون نوشته بودم ، در نظر داشتم  در مورد بخشش هم بنویسم ، اما کسالت جسمی و نیز مناسبتهای مختلفی که پیش رو داشتیم من جمله ماه مبارک رمضان موجب شد که این مطلب به تاخیر بیافته ، الان فرصت رو مناسب دیدم که به انی موضوع بپردازم ، امیدوارم که این نوشته بسیار مختصر بتونه تاثیر مثبتی در وجودشما و بهبود روابط اجتماعی تون داشته باشه .  

به گفته روانشناسان یکی از دلائل افسردگی ها و ناآرامیهای روانی که ما اغلب از آن غافلیم ، آن است که ما نمی توانیم دیگران را ببخشیم ، و بدتر آنکه حتی نمی توانبم خودمان را ببخشیم . در حالیکه به تجربه میدانیم که در پس یک بخشش  چقدراحساس آرامش می کنیم ، در قرآن کریم هم می بینیم که خداوند به عناوین و عبارات مختلف سفارش بر بخشش، نیکوئی ، اصلاح روابط ، چشم پوشی .... نموده (فاعفوا ...واصفحوا...تصلحوا، تصفحوا...تحسنوا ...). شاید باور نکنید  اما یک بخشش واقعی و اصیل ، قدرت برپائی انقلابی میمون و مبارک را در روان ما خواهد داشت ، به طوری که بتوانیم با کمترین و ساده دترین عمل ، معنای واقعی زنده بودن را تجربه کنیم
حقیقت آن است که بخشش شرایطی دارد که من در حد بضاعت به آنها می پردازم
اولین و اصلی ترین شرط بخشش آن است که ما بدون چشمداشت ، خود و دیگران را ببخشیم و منتظر جبران آن نمانیم . زیرا همین انتظار برای تلافی عمل ما توسط دیگران دوباره لحظه هایمان را نابود خواهد کرد . شرط مهم و جالب دیگر بخشش آن است که ما نباید بدی های دیگران را فراموش کنیم ، بلکه باید آنها را ببخشیم. «ماهاتما گاندی» در این زمینه میگوید : نمی توانم  فراموش کنم ، بلکه می توانم ببخشم. زیرا که فراموش کردن کار انسانهای ابله است و بخشش کار انسانهای بزرگ .

پس  بیائید از حالا اینگونه زندگی کنیم ؛ ببخشیم و برویم ، بی چشمداشت ، بی فراموشی . زیرا که لسان اللغیب ، حافظ بزرگ میفرماید:

تو با خدای خود انداز کار و دل خوش دار

که رحم اگر نکند مدعی ، خدا بکند

 حفظ دوستیها ، پایداری پیوندهای عاطفی ، امنیت خاطر، زندگی شیرین ، آرامش روح ....و شادی دل ، همه و همه حاصل چنین بخششی ست .

در کتابی خوندم : دوست شما همان دعای شماست که مستجاب شده است . همان مزرعه شماست که در آن باعشق دانه می کارید و با شکر درو می کنید ، سفره طعام  و شعله آتشدان شماست ، زیرا گرسنه نزد او می آئید و سیر می شوید و در کنارش آرامش می جوئید .در اقلیم دوستی ، همه اندیشه ها ، همه آرزوها و همه انتظارات بی هیچ کلمه ای به دنیا می آیند و میان دو دوست تقسیم می شوند ، پس بگذار بهترین بخش هستی تو از آن دوست باشد . اگر او دریای وجودت را هنگام جزرآب دیده است ، بگذار در مد آن نیز تجربه اش کند ، و بگذار که در پیوند شیرین دوستی ، خنده و شادی با شد و شریک شدن در لذتهای یکدیگر

        دلتان لبریز مهر- لبتان خندان - ایام به کام