تا حالا فکر کردید  که چقدر از خدا ، چقدر از خودمون ، چقدر از آدمیت دور شده ایم . به دلیل این دوری فکر کردید  ؟ میدونید چی باعث شده که اینهمه از ارزشهای دینی و اخلافی و عواطف انسانی  دور بشیم ؟؟ این متن رو بخونید :

ما امروزه خانه های بزرگتر اما خانواده های کوچکتر داریم؛ راحتی بیشتر اما زمان کمتر .مدارک تحصیلی بالاتر اما درک عمومی پایین تر ؛ آگاهی بیشتر اما ایمان کمتر ، علم بشیتر اما قدرت تشخیص کمتری داریم ،‌ اغلب اوقات تلویزیون نگاه می کنیم اما بینشمون کمتر. کتاب ها بیشتر اما مطالعه کمتر ،‌ متخصصان بیشتر اما مشکلات نیز بیشتر؛ داروهای بیشتر اما سلامتی کمتر.

بدون ملاحظه ایام را می گذرانیم، خیلی کم می خندیم، خیلی تند رانندگی می کنیم، خیلی زود عصبانی می شویم، تا دیروقت بیدار می مانیم،اما  به ندرت  دعا می کنیم ،  وقت زیاد داریم اما خیلی کم با خودمون خلوت می کنیم ، خیلی زیاد صحبت می کنیم، اما با خدا کمتر نجوا می کنیم ، کم حوصله ایم وخیلی خسته از خواب برمی خیزیم،

چندین برابر مایملک داریم اما ارزشهایمان کمتر شده است. بیشتر خرج می کنیم اما کمتر داریم، بیشتر می خریم اما کمتر لذت می بریم . درآمدهای بالاتری داریم اما اصول اخلاقی پایین تر. مردان بلند قامت اما شخصیت های پست، سودهای کلان اما روابط سطحی . ما ساختمانهای بلندتر داریم اما طبع کوتاه تر، بزرگراه های پهن تر اما دیدگاه های باریکتر .

ما تا ماه رفته و برگشته ایم اما قادر نیستیم برای ملاقات همسایه جدیدمان از یک سوی خیابان به آن سو برویم ، فضای بیرون را فتح کرده ایم اما نه فضای درون را، ما اتم را شکافته ایم اما نه تعصب خود را.

زندگی ساختن را یاد گرفته ایم اما نه زندگی کردن را ؛ تنها به زندگی سالهای عمر را افزوده ایم و نه زندگی را به سالهای عمرمان. کمتر دوست میداریم و بیشتر دروغ می گوئیم . یشتر می نویسیم اما کمتر یاد می گیریم ، شعرهامون بیشتراما عواطفمون کمتر.  

کامپیوترهای بیشتری می سازیم تا اطلاعات بیشتری نگهداری کنیم، تا رونوشت های بیشتری تولید کنیم، اما ارتباطات کمتری داریم. ما کمیت بیشتر اما کیفیت کمتری داریم . بیشتر برنامه می ریزیم اما کمتر به انجام  می رسانیم

اکنون زمان غذاهای آماده اما دیر هضم است، تنوع غذای بیشتر اما تغذیه ناسالم تر؛ درآمد بیشتر اما آسایش کمتر. منازل رویایی اما خانواده های از هم پاشیده . روابط سالم کمتر اما طلاق بیشتر ،

فرصت بیشتری داریم اما تفریح کمتر؛ عجله  بیشتر اما صبر کمتر، هوشمان بیشتر اما  صداقتمون کمتر، خودخواهی هامون بیشتر اما  دلبستگی هامون کمتر ، ارزوهامون بیشتر اما علاقه مون کمتر

بدین دلیل است که پیشنهاد می کنم از امروز شما هیچ چیز را برای موقعیتهای خاص نگذارید، زیرا هر روز زندگی یک موقعیت خاص است

در جستجوی خدا باشید و بیشتر دعا کنید ، بیشتر برای تعالی روحتون وقت صرف کنید ، بیشتر به دنبال  دانش باشید، بیشتر بخوانید، بیتشر بداند ...

در ایوان بنشینید و منظره را تحسین کنید بدون آنکه توجهی به نیازهایتان داشته باشیدزمان بیشتری را با خانواده و دوستانتان بگذرانید، غذای مورد علاقه تان را بخورید و جاهایی را که دوست دارید ببینید ، از جام کریستال خود استفاده کنید، بهترین عطرتان را برای روز مبادا نگه ندارید و هر لحظه که دوست دارید از آن استفاده کنید

عباراتی مانند "یکی از این روزها" و "روزی" را از فرهنگ لغت خود خارج کنید. بیایید نامه ای را که قصد داشتیم "یکی از این روزها" بنویسیم همین امروز بنویسیم

بیایید به خانواده و دوستانمان بگوییم که چقدر آنها را دوست داریم. هیچ چیزی را که می تواند به خنده و شادی شما بیفزاید به تاُخیر نیندازید. هر روز، هر ساعت و هر دقیقه خاص است و شما نمیدانید که شاید آن می تواند آخرین لحظه باشد

اگر شما آنقدر گرفتارید که حتی وقت ندارید  این نوشته  را بخونید، و به خودتان می گویید که "یکی از این روزها" آنرا خواهم خواند، فقط فکر کنید ... "یکی از این روزها" ممکن است شما اینجا نباشید که آن را بخوانید!