صلي الله عليك يا اميرالمؤمنين- عليه السلام-»
آسمان شهر بايد صاعقه خون بر زمينيان بباراند.
و كوههاي درهم و سخت از خون فرو بريزند.
بيدهاي مجنون سرهاي خميده را به زمين بياسايند.
گلهاي پَرپَر و شمعهاي سوزان گرد خانه حيدر به طواف برخيزند.
كودكان با چشمان اشكبار و قلبهاي درهم تپيده نالان،سرهاي يتيمي را به آستانه در مي كوبند.
كاسه هاي شير لبريز و چشمان منتظر،در دل و دعايشان خدايا حيدر«پدر ما»؛
اي كاش هيچ كس به يتيمان نگويد شير خدا چشمانش را فرو بست.
اي كاش صداي ناله حسنين و پسران ام البنين به بيرون برنخيزد.
يتيمان كوفه ديگر طاقت ندارند.
صداي ناله ها به آسمان برنخيزد.
دختر علي طاقت ندارد.
گاه مولا سرش را ميان چاه فرو مي برد.
و گاه غريبانه ميان نخلستان هاي كوفه مي گريست.
كه نكند زينبش اشك چشمان و سوز ناله دل غريبش را بشنود.
مولايم راز دلش،سلام هاي بي جواب!
چادر خاكي صورت نيلي و غريبي كودكانش را؛
با چاه همنوا مي شد.
اي خدا دخت علي چه مي بيند؟
آن روز دستهاي بسته و امروز فرق شكسته
شهادت اولين شهيد محراب ، مولي الموحدين ، امام المتقين ، حضرت امير المومنين عليه السلام را تسليت عرض مي كنم
در شبهاي نوراني قدر به ياد هم و دعاگوي هم باشيم
يا علي مددي