سلام ابجي نرگس جونمممممممممممممم

ابجي خانوم انقده اين شعرايي كه برات مينيسن قشنگ ولطيفن كه ادم حض ميكنه اولا اينكه دستشون درد نكنه..دوما اينكه من با اجازت چندتاشونو براداشتم براي دوستام نوشتم ..با اجازههههههههههه

ببخشيندا....

ناگهان
مدخل سردابي
آنك !
( همگي
مات و حيرت زده در يك ديگر مي نگريم .)
نه ، غلط بودم آن گاه كه گفتم مي دانستيم
كه به دنبال چه ايم !)
مي خزم در سرداب
و بدان منظر خوف
چشم برمي دوزم :
خفته بر چربي و پوسيدگي يِ تيره مغاك
پدران را مي بينم يك يك
مرده و خاك شده ،
استخوان ها از گوشت
رفته و پاك شده .
چشم هاشان را مي بينم تنها
كه هنوز
زنده است و نگران مي گردد
درته كاسه ي ِ خشكيده ي ِ خويش .
من به زانو در مي آيم
و سرافكنده به زاري مي گويم :
“ پدران ، اي پدران !
نگراني تان از چيست ؟ما خطاهامان را معترف ايم .
به مكافات خطاهاست كه اكنون اين سان سرگردانيم
در زمان هائي مجهول
به دياري پرهول .
وزن زنجير كمرهامان را مي شكند
زخم هاي تن مان خون مي بارد
و چنان باري از خفت مان بر دوش است
كه نه اشكي برچشم توانيم آورد از شرم
و نه آهي بر لب از بيم …
نگراني تان از چيست ؟
ما خطاهان را معترف ايم
و به جبران خطاهامان مي كوشيم .”
پدران
اما

در پاسخ
با نگاهي از نفرت
سوي من مي نگرند
با نگاهي كه به آهي مي ماند -
و به آرامي
دركاسه ي ِ سر
چشم هاشان را مي بينيم
( انگوركِ چندي از قير )
كه به حسرت مي جوشد
مي كشد راه و فرو مي چكد آهسته به خاك
و به حسرت مي ماسد –
و تمام !

ba salam hozore shoma ba ejazaton bekhatere salgare hafeze moaser shadravan ahmade shamlo ghetati az ishono berasme yadbod inja begzaram ... mamnoon az shoma .... farhad

کلام اول:

گاهي تو زندگي بعضي کارارو مي کني ، فکر مي کني مورد رضايت خداست

خيلي به خودت مطمئن هستي ، ولي بعد از مدتي مي فهمي چه خبطي انجام دادي

که اگر ديگران بفهمند طردت مي کنند . ولي قربون خدا برم

که اونقدر ارحم الراحمينه که اله عاصين هم هست .

آي خدا جونم

من سراسر گناهم اگه تو دستمو نگيري کجا برم؟

کلام دوم :

گاهي اوقات بعضي اعمال چنان آدمو از نردبان بندگي مي اندازه که

تمام استخونهاي آدم خورد مي شه

خيلي زمان مي بره تا زخم ها و دردها تسکين پيدا کنه ، التيامم پيدا کرد تازه اول راهي

اگه صداي شکستنشو بشنوي باز جلويي

و اما... شرح پريشاني

جعه اي ديگر گذشت ويارم نيامده است شاخه ي گل رو دستم مانده است

دلم گرفته از اين دنياي وانفسا

دلم گرفته از سوز سرماي نا مهرباني

دلم گرفته از طوفان درد

دلم گرفته از سيل غم

دلم به وسعت تمام دنيا گرفته و اندوهگينه

ديگه حتي اشک عقده هامو وا نمي کنه

ديگه حتي فريادهام صدامو به هيچ جا نمي رسونه

شايد تنها بايد از اين قفس پريد

مهدي جان نظري

دو چشمم پير شد كي خواهي آمد

ز دنيا سير شد كي خواهي آمد

تمام لحظه‌هايم آي اي عشق

سيه چون قير شد كي خواهي آمد

براي آنكه در دستش بگيري

جهان شمشير شد كي خواهي آمد

دل خورشيديم مولاي موعود

به شب زنجير شد كي خواهي آمد

به تسبيح تو شعرم ناله سر داد

عجب دلگير شد كي خواهي آمد