آقا مهرداد در جواب سوالتون بايد بگم من تا پايان ايام فاطميه آپديت نمي كنم. البته مرتب مطالب رو ويرايش مي كنم. شما هم براي نوشتن در اينجا نياز به اجازه نداريد. خودتون صاحبخونه هستيد. هر وقت دوست داشتيد سرفراز كنيد

نيناي گلم . ابجي مهربونم من هم تو رو از صميم قلب دوست دارم . و هربار كه رد پاتو اينجا مي بينم قلبم مملو از شادي ميشه

همراهان خوب من از گروه فاطميون . ممنونم از اين همه مطالب ارزنده اي كه در ارتباط با خانم فاطمه زهرا سلام اله عليها براي من و دوستانم به يادگار گذاشتيد . از همه شما التماس دعا دارم .

دوست خوبم كهتو . خوشحالم كه با حضورت و شعر بسيار زيباست باغ نرگس رو نور باران كردي

دوست عزيزم غم زمانه چطور ميتونم تشكر كنم از اينهمه زحمتي كه در نوشتن اين مطالب براي من كشيدي . دست گلت درد نكنه و اجرت با خود خانم حضرت فاطمه (س)

بازهم سلام . سلام به همه خوبانم. لحظه به لحظه به لحظه عروج گل ياس از خاك بر افلاك نزديك ميشويم . و چشمهاي به سوي مدينه . به جانب كوچه بني هاشم . به سمت اشيان نيم سوخته كبوتران خسته بال .و دلها بيقرار .بيقرار ناله هاي ياس . بيقرار اشگهاي معصومانه زينب و كلثوم و حسنين. . بيقرار هق هق بي صدا ي باغبان سوخته دل .......

خشت خشت خانه اي را زمزمه ست

نغمه يا فاطمه يا فاطمه ست

صلي الله عليك يا صديقه طاهره

شمع راه دگران گردم و با شعله ي خويش

ره نمايم به همه گر چه سرا پا سوزم

من شدم خلق که مثمر باشم

نه چنين زايد و بي جوش و خروش

عمر بر باد و به حسرت خاموش

سلام خانوم ....خانوما..خوبي؟كم پيدايي؟؟؟....من اومدم ايران....هنوز مطلب قشنگت رو نخوندم....شعرت كه قشنگ بود....قالب جديدت هم مبارك....آهنگ روي وبلاگت خيلي خيلي قشنگ بود....خوب ديگه فعلن....

روياهاي من

قريه ايست قديمي

تو مشتي سايه اما صميمي

قريه ي من به جاي فولاد

چشمه رو مي پرستيد

قريه ي من خوب و صميمي

دلچسب و زيبا . شعري قديمي

اما دستي زرد . آمد ز دوزخ

آتش زد بر اين قريه ي من

با مشتي فولاد چشمه رو دزديد

بردش به سايه . داداش به خورشيد

قريه ي من . روياي من بود

اون چشمه خوب . دنياي من بود ...

(فريدون غروغي ) ارادتمند . م/ شيدا ...///

سلام ...نميخواي آپ كني ...ميخوام بيام

باز هم بنويسم

اگه اجازه بدين ؟

اي علي.. چگونه بگويم كه تنهاي.. چگونه بسرايم تراوو ميدانم..ميدانم كه تنهايي..ديگر كسي به غير از چاه نمانده براي درد دل..حكايت بقيع حكايت حكايت غربت است غربت اسلام وبا كه بايد اين راز را باز گفت كه اسلام در مدينه الني غريب تر است؟ انكه شفاعت حسين را مي طلبد و ولايت علي را معتقد ودر زندگي از ترس يا طمع با هر صاحب قدرتي ومقامي ومكنتي جفت مي شود و با هر نظام و هر روالي جوش مي خورد دقيده حسيني است و در احساس ولايتي. اما در رفتار يزيديستو در عمل خلافتي ما را نظري به غير الله مباد..در درگه عشق غير از اين راه مباد.. هر چ كه دست ا به جز اه مباد.. از دامن اهلبيت كوتاو مباد.. الهي شنيدم فرمودي كه با يك مشت خاك چه كنم...مگراينكه بيامورزم..الهي تو كه بي نياز و بي انبازي ..وبه را يگان مي بخشي نيازهم كه درويش گداي توست پس دراين ماه زييباي خودت بخششت را با درويشان بيش بفرما الهي.. اگربخشش را نصيبم نگردانيو جرم وگناهان مرا در ميان اوري.. من نيز.. عفو وگذشت تورا به ميان مي كشم.. اگر مرا در آتش بي مهريت ندازي... در برابر الهي همه ي اهل آتش فرياد خواهم كرد كه دوست دارم ... بخوان به نام نجواي آ لياسين بخوان به ياد يادش ندبه دل شكسته ها را.. بخوان به ذكرش عهد نامه عهدش را بخوان كه مظلومان و ستمديگان هم با تو همنوا هستند بخوان كه عمر ظلم رو به پايان است بخوان كه ديگر عمر انتظار جهان براي عدالت و انتظار عدالت براي او نفس هاي آخرش را مي كشد و نويد نفس مسيحاي از راه مي رسد كه نس يا الله يارحمن يا رحيم يا مقلبالقلوب ثبت قلبي علي.. دينك... اي اجابت كننده هر دعا پنجره قلب منتظران رو به آسمان بيكرانت گشوده است تا به اشارت تو غبار غم واندوه از دل ها برخيزد وچشم ها به تماشاي باران ظهورش بنشيند به اميد جمعه موعود....يك كوچه غيرت اي قلند تا علي مانده است شمشير بردار هر انكس با علي ماند اشت.. ديشب تمام كوچه هاي كوفه را گشتم تنها علي.. تنها علي تنها علي مانده است.. اي ماه ماهتاب آهسته اينجا قدم بردار در جز ومد چاه يك دريا علي مانده است.. اي مرد بر تيغت مبادا خاك بنشيند بر خيز تا برخاستن يك يا علي مانده است....اصلا اين از صد تار آخر هست.. هر كس قيام كرد براي عدل سيلي خورد.. خدايا مسو ليت هاي شيعه بودن را كه علي وار بودن علي وار زيستن علي وار مردن استو علي وار پرستيدن و علي وار انديشيدن و علي وار جهاد كردن و علي وار كار كردن و علي وار سخن گفتن و علي وار سكوت كردن است تا انجا كه در توان اين بنده ناتوان علي است همواره به يادم بيار

فاطمه يعني

فاطمه هزاران سال عشق. هم صدا با ها هاي بي كسي فاطمه يعني دواي بي كسي. كعبه درماندگان قبله اهل زمين و آسمان.. فاطمه ميقات ياري هاي من خانقاني بر دل تنهاي من فاطمه يعني جهاني ماجرا ابتداي تا ابد بي انتها.فاطمه يعني ستيز با ستم فاطمه يعني خروشي دم به دموفاطمه يعني شرف يعني نبرد فاطمه ترسيمي از نور وصدا حالتي با گوش وبا چشم آشنا فاطمه يعني گذشت از هر چه هست جان را به پاي مولا دادن با دوست فاطمه خمي لبريز زمي بين در نوشيدن جام مي... فاطمه ماندن بر آشيان يادها.. فاطمه پيچيده برفريادها فاطمه قدر هزاران سال داغ فاطمه يك زيارتگاه يه دنيا چراغ فاطمه هر واژهش صد اعتبار فاطمه هر لحظه اش صد افتخارفاطمه زيبا چه فرزانگي يك زن وهفت اسمان مردانگي فاطمه شمع ره سرگشتي.يك زن ويك شورشو يك يا خدا فاطمه ميخانه اي با صد سبو فاطمه يعني شرف آبرو..اي كه جزاين صحنه سازي مي كني با قلم طفلانه بازي مي كنيد فاطمه غم نامه افسوس ما فاطمه عطر گل ناموس ما فاطمه تكرار در تعدا اشك فاطمه فرياد خون فرياد اشك .. هرمت نامش به هردردي دواستتربتش چون يا خدا مشكل گشاست فاطمه يعني كرامت داشتن رفتن وبا خون خود گل كاشتن فاطمه يك دفترو صد سرگذشت لحظه از هر چه ميبايد گذشت فاطمه يعني سلام يك نماز فاطمه يعني خيام افروختن آشيان از مرغ مولا سختن فاطمه يعني نرفتن زيربار فاطمه يعني دويدن روي خاك فاطمه هر داد خواهي را صد اميد فاطمه نيروز بازوي شهيد فاطمه پنهان درون ابها فاطمه شيرازه محراب ها ان كه نتوانستن به خاطر نام كس برد باري كار فاطمه است

در من واين اظطراب وواهمه يك نظر كن اي اميد فاطمه...

سخن اخر..ديروز كافران دين دست وپاي مولا را بستن وامروز مسلمانان پاي مولايمان را بستن..دعا كنيم از اين گرو نباشيم..و فاطمه وا رفتار كنيم براي نجات موليمان امام زمان يعني مه اميد حضرت فطمه.

به اميد ظهور امام زمان

مادر، اينک کدام دستي است که مي تواند شاخ? مهر تو را از قلب هايمان بر کند فرزندانت ديگر بزرگ شده اند، آماده اند و آمده اند. اگر اشارت کني، شيش? تاريخ را مي شکنند و به ياري علي ات مي شتابند.

مادر جان، ماه را برايمان تو به يادگار گذاشتي ما اينک به پاس و پاسداري از ماه، گردهم آمده ايم.

ما آمده ايم مادر، ما آماده ايم مادر ، اي که در لعل پدر، دردانه بودي فاطمه! اي که بر شمع علي پروانه بودي فاطمه ! بالله آن دم که علي شد ساقي مهر و وفا تو براي شربتش پيمانه بودي فاطمه.

اما فراق تو...تو اي علي من، اي همه احساس فاطمه سخت است. به خداي مي سپارمت. علي جان، غبار غربت را از چهر? حسنم پاک کن و اميد بخش آيند? زردگون او باش. حسين را در سايه سرو حمايتت بگير تا دست او بر شمشير استوارتر گردد.

و تو را به خدا زينبم را آرام کن، تا اشکهايش ذخيره شبهاي تاريک شام باشد.

اي علي، بي تو غمگينم اما...

اينک که آغاز راحتي من، و آغاز اندوه تو است، به مهر خدا گونه ات قسم، دلتنگ مشو و بيش از اين آتش بر جگر پاره پار? من مزن.

ديگر بايد بروم، با محسنت چشم به معراج تو دوخته ايم، خدا حافظ علي و عليک السلام يا قابض الارواح

... و سلام بر تو اي بابا، اي اسماء، آب بريز ليکن بنگر که اشک علي، چگونه بر دشت گونه هايش جاري است.

اي اسماء! از چه اينگونه مرا مي نگري، علت تکان شانه هاي علي درد هجران زهراست.

آري اي اسماء! اين تن فرسود? زهراي من است.

خدايا! اگر ضخامت اين لباس مندرس را از آن کم کنيم. ديگر چيزي نمي ماند.

آه! چه کرده اند با تو اي فاطمه، علي برايت بميرد.

آب بريز اسماء آب بريز، غبار رنج و محنت را از تن زهراي من بشوي، بيشتر بريز اسماء، بيشتر، زهرايم، امشب با پدرش ملاقات دارد.

آرامتر اسماء، آرامتر، مي خواهم جراحت هاي سينه او را بشمارم. آرامتر اسماء، آرامتر، مي خواهم به نخلستان سينه ام ياد ياس زخمي خود را پاس بدارم.

آرامتر، اسماء! آرامتر...

يادم نمي رود آن روز، دستان خورشيد را بسته بودند و او را به بيعت با ظلمت مي بردند و تو اي مادر همچون آذرخش، تيرگي دلهاي آنها را پاره مي کردي.

مادر تو را به خدا بلند شو، مي دانم که سينه ات خونين شده است، مي دانم که بازويت را شکسته اند اما برخيز،اين قوم حيا ندارند. مادر، تو را به خدا ديگر روي خاک هاي اين کوچه ها ننشين. برخيز، برخيز تا به خانه برويم.

...مادر چادرت خاکي شده است. من با چشمان کودکان? خود ضربه غلاف نامردي را ديده ام، ديدي پيش از آنکه دست تو را بشکند، کمر مرا شکست. دستانت را به دست مجروح بده، برخيز و به خانه برويم.

علي جان...اي جان فاطمه، اي همسفر زميني و يار آسماني، ديگر جاي ماندن نيست.

من مسافرم اي علي، ميروم و به انتظار مي مانم. قومي که علي مرا نمي شناسند. بهتر است بي فاطمه شوند.