فرازهايي از زيارت ناحيه مقدسه

امام زمان^(عج) خطاب به امام حسين^(ع) :

1- اَلسَّلامُ عَلَي الحُسَينِ الَّذي سَمِحَت نَفسَهُ بِمَهجَتِهِ.

سلام بر حسين^(ع)، آن کسي که هستي و جانش را تقديم خدا نمود.

2- اَلسَّلامُ عَليکَ سَلامَ العارِفِ بِحُرمَتِکَ المُخلِص في وِلايَتِکَ المُتَقرِّبِ اِلي اللهِ بِمُحَبَُتِک البَريءِ مِن أعدائِکَ.

سلام بر تو، سلام کسي که عارف به حرمت توست و در ولايت تو مخلص و به سبب محبت تو به خدا تقرب جسته و از دشمنانت بي زار است.

3- اَلسَّلامُ عَلي مَن جَعَلَ اللهُ الشَّفاءَ في تُربَتِهِ.

سلام بر آن کسي که خداوند شفا را در خاک قبر او قرار داد.

4- اَلسَّلامُ عَلي مَن بَکَتهُ مَلائِکَهُ السَّماء.

سلام بر آن کسي که فرشتگان آسمان بر او گريستند.

مرا درد و مرا درمان حسين^(ع) اســت

مـرا اول مـــــــرا پايان حسين^(ع) است

دل هر کـس به ايماني سرشتـــــه

مرا هم دين و هم ايمان حسين^(ع) است

همه عالم به اذن حق تعالــــــــــي

چو عبدي سر به فرمان حسين^(ع) است

بهشت و جنت و فردوس اعــــــلاء

همه معلــــــــــول پيمان حسين^(ع) است

براي هر دلي جانان و جانـــــــــــي

مرا هم جان و هم جانان حسين^(ع) است

مرثيه

رسم است هرکه داغ جوان ديد ، دوستان
رافت برند ، حالت ِ آن داغ ديده را
يک دوست زير بازوي او گيرد از وفا
و آن يک ز چهره پاک کند اشک ديده را
و آن ديگري بر او بفشاند ، گلاب و شهد
تا تقويت کند دل ِ محنت چشيده را
يک جمع دعوتش به گل و بوستان کنند
تا بر کنندش از دل خار خليده را
جمع دگربراي تسلاي او دهند
شرح ِ سياهکاري ِ چرخ خميده را
القصه هر کسي به طريقي ز روي مهر
تسکين دهد مصيبت ِ بر وي رسيده را
آيا که داد تسليت خاطر ِ حسين ؟
چون ديد نعش ِ اکبر (س) در خون تپيده را
آيا که غمگساري و اندوه بري نمود
ليلاي داغ ديده ه زحمت کشيده را
بعد ار پسر ، دل ِ پدر آماج تير شد
آتش زدند لانه ي مرغان ِ پريده را
( ايرج ميرزا )

تو اين دور و زمونه دختر مث من و تو پيدا بشه که هم خانوم باشه و هم فهميده و هم اهل کار اجتماعي ولله نمونه است.قربون خودم و تو برم. بيا بهم سر بزن. خوشحال مي شم با هم دوست بشيم.

حسين بودن ، به او مسوليت جهاد با اينهمه پليدي وقساوت را داد ه است و براي جهاد ، جز " بودن ِ خويش " هيچ ندارد . آن را بر مي گيرد و از
خانه به قتلگاه ِ خويش ميآيد .

( دکتر شريعتي )

شهيد حق شدي لب تشنه ، اما

هزاران تشنه را مفهوم ِ آبي

( محمد رضا مهديزاده )

براي سلامتي همه بيماران اسلام صلوات

اللهم صل علي محمد وآل محمد و عجل فرجهم

چهار چيز مايه ي خوشبختي دو دنيا است

اطاعت خدا و پيغمبر و ائمه عليهم السلام

اطاعت از پدر ومادر

خدمت به علما

مهرباني با مردم

چهار چيزبه چهار چيز ميخندد

تقدير به تدبير

مرگ به آرزو

قضا و قدر به احتياط

رزق به آدم حريص

پنج چيز نشانه ي پرهيزگار است.

1- جز با كسي كه در اصطلاح دين به او كمك كند ننشيند.

2- شهوت وزبان را كنترل كند.

3-مصيبتهاي بزرگ دنيايي را وبال ( وکيفر گناه) داند وبر مصيبت کوچک ديني غمگين شود.

4-شکم را از حلال انباشته نکند مبادا دچار حرام گردد.

5- مردم را رستگار و خود را مقصر ببيند.

بخشي از سخنان علما

( بنام تو اي آرام جان )

شوخ شيرين مشرب من كيستي

اي سخن گو از لب من كيستي

قصه ي مطلوب مي گويي بگو

نكته ي مرغوب مي گويي بگو

رهروان زين باده مستي ها كنند

خود پرستان حق پرستي ها كنند

قلم توانايي نوشتن از عظمت و نام مقدس زينب را ندارد

اين قامت خميده و اين موي سپيد از كيست ؟

چه كسي باور ميكند كه تو زينبي ؟!

چگونه ممكن است ان عقيله . ان دُردانه و عزيز كرده ي قوم و قبيله اكنون ساكن خرابه ي شام شده باشد و .....

ناگهان به گوش خواهر طنين صداي دلنشن برادر بود كه اورا وصيت ميكرد:

جان خواهر در غمم زاري مكن

با صدا بهرم عزاداري مكن

معجر از سر ، پرده از رخ وا مكن

افتاب و ماه را رسوا مكن

هر چه باشد تو علي را دختري

ماده شيرا ، كي كم از شير نري

با حسيني لب هر انچه گفت راز

شه به گوش زينبي بشنيد باز

گوش عشقا زبان خواهد ز عشق

فهم عشقا بيان خواهد ز عشق

با زبان ديگري نا آواز نيست

گوش ديگر محرم اين راز نيست ....

بدين جا كه رسيد قلم بنا نافرماني گذاشت و ديگر هيچ ننوشت

امان از دل زينب ..... امان از دل زينب

البته حق هم چنين است . مصيبت ال الله چنان جانسوز است كه من از اينكه خواستم چيزي بنويسم از خودم خجالت كشيدم

عزت زياد .... التماس دعا

يا علي مدد