دهمين پيشواي شيعيان ، حضرت امام علي بن محمد الهادي عليه السلام در نيمه ذيحجه سال 212 هجري در " صريا " ، منطقه اي واقع در 6 کيلومتري مدينه متولد شد . نام مبارک ايشان" علي " ، کنيه اش " ابوالحسن " ، و القاب اين بزرگوار : نجيب ، مرتضي ، هادي ، نقي ، عالم ، فقيه ، امين، مؤتمن، طيب و عسکري (1) مي باشد که مشهورتر از همه " هادي " و " نقي " است .

پدر گرامي آن حضرت ، امام جواد عليه السلام و مادر ايشان بانوي گرانقدر و با فضيلتي به نام " سمانه مغربيه " است که به " سيده ام الفضل" معروف بود (2) . محمد بن فرج مي گويد :

" ابوجعفر ، محمد بن علي عليه السلام مرا خواست و فرمود : کارواني از را ه مي رسد که برده فروشي در ميان آن است و کنيزاني همراه خود دارد. " سپس هفتاد دينار به من داد و امر کرد با آن ، کنيزي را با مشخصاتي که داد ، بخرم.

من ماموريت را انجام دادم . اين کنيز که " ام ولد" ( به کنيزي ام ولد گفته مي شود که از صاحب خود داراي فرزند شود که همين خصوصيت موجب آزادي او پس از مرگ مالکش مي گردد ) بود ، همان مادر " ابوالحسن" عليه السلام است . (3)

قدر و منزلت اين بانوي گرامي بدان پايه بود که امام هادي عليه السلام درباره اش فرمود : " مادرم عارف به حق من مي باشد و اهل بهشت است . شيطان سرکش به او نزديک نمي شود ، مکر زورگوي لجوج به وي نمي رسد ، خداوند حافظ و نگهبان اوست و او در زمره مادران صديق و صالحان قرار دارد ." (4)