من در همه ي زندگي جز نثر و شعر،/ سرمايه اي و اندوخته اي ندارم./ وارث نثرهايم مردمند / _که هميشه دوستشان داشته ام_/ و وارث شعرهايم اين صومعه است / که مرا دوست مي دارد./ نثرها را براي مردم گفته ام ، از مردم است./ و شعرها را در اين صومعه سروده ام،/ و از روح اسرار آميز و لطيف صومعه است./ نثرهايم در سينه مردم خواهد ماند،/ و شعرهايم در دل اين صومعه هرگز فراموش نخواهد گشت./ و من که در زندگي ام جز شعر و نثر نيندوختم،/ اين چنين جاوداني خواهم گشت./ پس چرا از مرگ بترسم؟..//..به روزم و منتظر حضور سبز تر از سبز شما عزيز بزرگوار.