از کجا آغازم
با کدامين وازه
من ترا وصف کنم؟
دستهاي ِ تو
بند دلتنگي ِ يک شعر ِ پر از
خاطره را
همه را
از بر داشت
دستهاي تو
به صفاي ِ دل? چوپاني بود
که ني اش را
-همه ي هستي ِ خود را -
به تو داد
اشکهايش
-همه روبان ِ تن ِ ني شده بود
(رويا ابراهيم نزاد)