تو را چه مي رسد اي آفتاب ِ پاک انديش ؟
تو را چه وسوسه از عشق باز مي دارد؟
کدام فتنه ي بي رحم
عميق ِ ذهن ِ تورا تيره مي کند از وهم؟
شب آفتاب ندارد
و زندگي من ، بي تو
چو جاودانه شبي،
-جاودانه تاريک است.
تو را چه وسوسه از عشق باز مي دارد ؟
تو را چه مي رسد اي آفتاب ِ پاک انديش؟
ز من چگونه گريزي،
-تو گريز از خويش؟
به سوي عشق بيا
-وارهان دل از تشويش
(حميد مصدق )