آرزو مي کردم ،
دشت ِ سر شار زِ ِ سرسبز ي ِ رويا ها را
من گمان مي کردم ،
دوستي همچون سروي سر سبز ،
چار فصلش همه آراستگي است .
من چه مي دانستم ،
سبزه مي پزمرد از بي آبي،
سبزه يخ مي زند از سردي ِ دي .
من چه مي دانستم ،
دل ِ هر کس دل نيست
فلب ها ، ز آهن و سنگ
قلبها بي خبر از عا طفه اند .
(حميد مصدق)