و من هميشه منتظر توام .....هر غروب طلوع انتظار ديگري است... مرا ديگر طاقتي نمانده است... مرا ديگر اشكي نمانده است... پس كي آن لحظه فرا مي رسد... تا من خاك قدمت شوم...در اين هواي مسموم چگونه نفس بكشم... مگر آنكه تو خود روح زندگي را در تن بي جان جهان بدمي مرا به زندگي فردا تنها اين اميد است.... كه تو خواهي آمد.... و برايم عدالتي آشكار به ارمغان خواهي آورد...آري تو خواهي آمد... اي همه قداست و زيبايي...اي موعود