السلام عليك يا ابا عبدالله
حال كه او به ما ياد داد "كل ارض كربلا و كل يوم عاشورا" و به ما آموخت: همه جا كربلا و همه روز عاشورا است، اينك ما در عاشورا و كربلاي خود چه مي‌كنيم؟ آيا اگر ما هم در صحراي كربلا بوديم، باز هم حسين تنها نمي‌ماند؟ آيا اين سوال لرزه بر اندام ما نمي‌افكند و تصور شريك جرم بودن در ريخته شدن خون حسين (ع) خواب را از چشمان ما دور نمي‌كند؟
التماس دعا دوست با وفا وقديمي خودم
