نظرات ياداشت وقتي بزرگ مي شوي

جواد الائمه ؛ اسوه كرامت

حضرت امام محمد تقي ، عليه السلام ، درماه مبارك رجب سال 195هجري بدنيا آمد ودرماه ذيعقده سال 220 در25 سالگي به شهادت رسيد .

زندگي آن حضرت اگر چه براثرشقاوت ظالمانه روزگار ، ديري نپائيد ، اما درآن مقطع زمان ، روشني بخش روح وجان شيعيان بود .

قرن دوم وسوم هجري برهه اي حساس وپرتلاطم درتاريخ شيعه است . شيعيان پس از روزگاري دشوار درمسير پرتلاطم جريانهاي فكري وعقيدتي قرارداشتند ودربرابر هجوم ظالمانه دشمنان پايداري مي كردند . از آنجا كه اراده الهي برآن بود كه رشته امامت رسيد ، حضرت امام جواد (ع) پس از شهادت پدر بزرگوارش ، حضرت امام رضا درخرد سالي ، درسن هفت سالگي زمام قافله امت را بدست گرفت وبه امامت رسيد .حضرت امام جواد (ع) نخستين امام شيعه است كه در خردسالي به امامت رسيد . اين مساله براثر طعن مخالفان وتوطئه ظالمان مايه حيرت وسرگرداني برخي از شيعيان بود . آنانكه از دسترسي به ساحت حضرت امام محروم بودند، باگونه اي تنش واضطراب فكري مواجه شدند ، اما براثر خود گرايي شيعه وايمان ژرف به مفهوم سترگ امامت اندك اندك از حجم ابرهاي تيره ترديد وتزلزل كاسته شد ^.(1