به دکتر زنگ مي زنم
مي گويم: در قلبم تيري پيدا کرد ه ام
مي پرسد: چه شکلي ست؟
مي گويم: خوش قد و قواره و از نواده گان چنگال است،
بي شباهت به شن کِش نيست.
مي پرسد: اسمش چيست؟
مي گويم: اسمش را به ياد نمي آورم
آدم هميشه قديمي ترين دوستش را فراموش مي کند

دکتر جراحت قلبم را متر مي زند.

دستهايي که در گودالهايِ روحم به يادگار مانده اند
مي شمرم
دستهاي بي کمانِ آرش هايي که ديروز
همه پيش از قهرمان شدن
مُردند.

باورم نمي شود اين همان قلبي ست که ديروز به دکتر بردم
اينقدر خوب کار مي کند که ديگر صداي بال زدنش را نمي شنوم.
بعضي پرنده ها
از بي قفسي مي ميرند ...