اي با من و پنهان چو دل ،

از دل سلامت مي كنم
تو كعبه اي هر جا روم ،

قصد مقامت مي كنم

هرجا كه هستي حاضري ،

از دور در ما ناظري
شب خانه روشن مي شود ،

چون نام يادت مي كنم

گه همچون باز آشنا ،

بر دست تو پر مي زنم
گه چون كبوتر پر زنان

آهنگ بامت مي كنم

گر غايبي هر دم چرا ،

آسيب بر دل مي زني
ور حاضري پس من چرا

در سينه دامت مي كنم

دوري به تن ليك از دلم

اندر دل تو روزني است
زان روزن دزديده من ،

چون مه پيامت مي كنم

اي آفتاب از دور تو ،

برما فرستي نور تو
اي جان هر مهجور تو

جانرا غلامت مي كنم

من آينه دل را زتو ،

اينجا صقالي مي دهم
من گوش خود را دفتر

لطف كلامت مي كنم

در گوش تو ، در هوش تو ،

واندر دل پرجوش تو
اينها چه باشد تو مني

وين وصف عامت مي كنم