چه نيکوست حکم آن شهي که ما را بعد از اداي تکيف، با دعوت به اضافه کاري به نعم نا متناهي جنان بشارت فرموده، به عباد خويش اذن تقرب مي دهد! و چه نيکوست عبدي که با پاسخ به دعوت ارباب، منزلگه خويش را به زيباترين نقطه اعلي عليين انتقال مي دهد!
بيا تا با استجابت دعوت ارباب، خطاهاي خويش را با اضافه کاريهايمان جبران نموده، خود را در اداي تکليف تقويت نمائيم. بيا نماي وجوهمان را با زيور معنويت بيارائيم. بيا پنجره دل را در زلال مستحبات از گناهانمان پاک سازيم تا نور خورشيد يکتا در دلهايمان بتابد و خانه دل را منور کند. شايد بتوانيم در روشنائي خانه دل، کبريت عشق را بيابيم و تنور معرفت الله را در آن شعله ور سازيم تا از نان يقين و کباب رضا بهرمند گرديم!
