هوالمحبوب

دين براى زنده ماندن، احتياج به عاشورا داشت و عاشورا براى پاينده ماندن، البته محتاج اربعين بود؛ هيچ خونى، بى‏خون دل همواره نمى‏جوشد. هيچ پيامى بدون پيامبر ابلاغ نمى‏گردد؛ زين رو حتى از حلقوم بريده نيز بايد فرياد برآورد. با گوشهاى بريده نيز بايد شنيد. با چشم‏هاى از حدقه بيرون درآمده نيز بايد ديد. بى‏دست نيز مى‏بايد ساقى بود كه گاه لازم است بى‏عباس(س)، علمدار باشى و بى‏حسين(ع)، امام. حتى گاه لازم است كه در عين زن بودن بسان جوانمردان، گام بردارى...سنگ صبور كاروان باشى.

هان اى زينب(س) با تو هستم. مى‏خواهمت بگويم سپاس ، كه بى‏اربعين، حلقوم دين را نيز بريده بودند. اما ما كه باشيم كه مديون تو باشيم؛ آدميت، ممنون توست. تو بر شهادت، منت گذاشتى. شرافت، مديون توست. مردانگى بايد هم در ركابت، جوانمردى بياموزد!