نظرات ياداشت خوش بيني

+ سارگل

راز عرفات

گاهي انسان چنان متوجه ظواهر و ظروف دين مي شود و به آن عادت مي کند که از محتواي آن دور مي ماند و يا تنها ظروف و ظواهر عبادات را از پدر و مادر تقليد مي نمايد بي آنکه به معاني و مفاهيم آن پي ببرد.و همين امر ملتها را در طول تاريخ به بت پرستي کشانده است، چنانکه هشام بن کلبي متوفي 204 هجري درکتاب الاصنام خود مي نويسد:

« آنچه که باعث شد مردم مکه از دين ابراهيم به پرستش بتان و سنگها بپردازند اين بود که هر قبيله اي که از مکه کوچ مي کردند، قطعه سنگي از حرم با خود مي بردند و براي بزرگداشت حرم و دلبستگي به مکه ، هر جا وارد مي شدند آن سنگ را مي نهادند و دور آن به طواف مي پرداختند...

و بنابر عادت موروثي که از ابراهيم و اسماعيل (ع) به ايشان رسيده بود حج و عمره بجا مي آوردند.سپس رفته رفته اين عمل، آنان را به پرستش آنچه دوست داشتند ، کشانيد، و فراموش کردند آنچه را که بر آن بودند و دين ابراهيم و اسماعيل را دگرگون ساختند و بتان را پرستيدند.»

حجاج بيت الله الحرام در روز عرفه (روز شناخت)، از حج خانه خدا براي حج خداي خانه به صحراي عرفات مي روند، باشد که در آن صحراي بي بنا و طبيعت اصيل ، صاحب خانه را بشناسند و خود را از حالت تقليد کور کورانه به حالت عرفان و شناخت محتوي، معاني و مفاهيم دين برسانند.