غناي غم

از غم جدا مشو که غنا مي‌دهد به دل
اما چه غم غمي که خدا مي‌دهد به دل

گريان فرشته‌ايست که در سينه‌هاي تنگ
از اشک چشم نشو و نما مي‌دهد به دل

تا عهد دوست خواست فراموش دل شدن
غم مي‌رسد به وقت و وفا مي‌دهد به دل

دل پيشواز ناله رود ارغنون نواز
نازم غمي که ساز و نوا مي‌دهد به دل

اين غم غبار يار و خود از ابر اين غبار
سر مي‌کشد چو ماه و صلا مي‌دهد به دل

اي اشک شوق آينه‌ام پاک کن ولي
زنگ غمم مبر که صفا مي‌دهد به دل

غم صيقل خداست خدا يا ز مامگير
اين جوهر جلي که جلا مي‌دهد به دل

قانع به استخوانم و از سايه تاجبخش
با همتي که بال هما مي‌دهد به دل

تسليم با قضا و قدر باش شهريار
وز غم جزع مکن که جزا مي‌دهد به دل