زمين دلتنگ و مهدى بيقراراست
فلك شيدا، پريشان روزگار است
دلا، آديـــــــنه شد، دلبر نيـــــامد
غـــروب انتـــظارم سرنــــــــيامد
همه دلــــــها پر از آه و غم و درد
همه آلالهها پـــــــــــژمرده و زرد
نفسها خـــسته و در دل خموشـند
فغانها بى صدا و پرخروشــــــــند
نه رنگى ازعدالت، نى از صداقت
در و ديوار دارد نقش ظــــــلمت
شده پرپر گـــــــــل مهر و محـبّت
همــه دلـــــــها شده سرشار نفرت
شده شام يتيمان، نالــــــه و اشــك
برد هركــس به كاخ ديگرى رشك
شده پژمـــــــرده غنچه در چمنزار
بگشت آواره گل در كوى گـــــلزار
نشسته ديو بر دلـــــــــــهاى خفته
همه جا بذر نومــــــــــــيدى شكفته
زده زنـــــــــــگارها آئين و مذهب
دمى،رويىزسرورنيستيارب
به اشك چشم و مهر و ماه، سوگند
به آه و ناله دلــــــــــــــهاى دربند
اگر نرگس زهجرت زار زاراست
شقايق تا قيامت دغـــــــــدار است