اي همدم و همرازم اي حضرت تنهايي !
اي يار هم آوازم .اي حضرت تنهايي!
من با تو در اين شب ها درپرتوکوکب ها
مي سوزم و مي سازم ، اي حضرت تنهايي!
تابا تو قرين گشتم در چرخ برين گشتم
تو موجب پروازم اي حضرت تنهايي !
تا درتو فرو رفتم بردرگه هو رفتم .
اي محضر اعجازم اي حضرت تنهايي!
از او چو جدا ماندم در قيد جزابودم
بر او برسان بازم ، اي حضرت تنهايي
آزرده نيش و نوش ,من ناله کنم خاموش!
تو بشنوي آوازم،؟ اي حضرت تنهايي!
هر شعر که من گفتم مهجور وطن گفتم
تو بوده اي استادم، اي حضرت تنهايي!
بر رغم چهان هر شام تا گنبد ازرقفام،
من غلغله اندازم اي حضرت تنهايي!
من ساخته ام با تو دل باخته ام باتو
انجامم و آغازم اي حضرت تنهايي !<\/h2>

<\/h2>