طبع مىخواهد كه وصف زينب كبرى كند
ليك، قطره كى تواند صحبت از دريا كند؟
توسن طبعم در اينجا پاى در گل مانده است
مرغ بى پَر چون سفر بر عرصه عُنقا كند؟
نطق گويا عاجز است از شرح و ذكر وصف او
كى تواند خامه مدح آن ملك سيما كند؟
جد پاكش مصطفى، باب كبارش مرتضاست
مادرش زهرا كه مدحش ايزد يكتا كند
چون حسين و چون حسن دارد برادر، هر يكى
ناز بر موسى بن عمران، فخر بر عيسى كند
در شهامت بود وارث بر على مرتضى
همت والاى او تفسير «كرمنا» كند
دختر زهرا كه در حجب و حيا و عصمتش
نقش مادر را به خوبى در جهان ايفا كند
در شجاعت چون حسين و در صبورى چون حسن
در عبادت پيروى از مادرش زهرا كند
دّر درياى عفاف و گوهر گنج حياست
عفتش ياد از حياى مريم عذرا كند
گاه در آغوش گيرد اصغر لب تشنه را
تا بخوابد آب را در خواب خود رؤيا كند
گاه دلدارى دهد بر مادران سوگوار
گاه دلجوئى ز آل و عترت طاها كند
گاه آيد بر سر نعش برادر از خِيم
از ته دل ناله و فرياد و واويلا كند
گاه هم گيرد ز دست دختران بى پناه
از خيام سوخته رو جانب صحرا كند
كيست چون زينب كسى كو در ديار كرب
