كجاست مدينه ؟ ميپرسد دل غريبم وتو شايد ميگويي شهر سوزان مردمان ساده ! شهر نخل هاي پر خرما ، ....نه! شهر پيامبر ! اما دلم نميپذيرد تعريف ساده تورا ! چه ، غربتش را كجا معنا كردي تو؟ تو كجا گفتي مدينه يعني عشق ...تو كجا گفتي مدينه يعني كوچه هاي بني هاشم ؟ ...تو كجا نشانم دادي آن خانه ي رويايي را كه مركز همه خوبي هاي عالم بود. خانه اي كوچك ته كوچه عشق !
. بگو برايم كه چه شاد شدي آن زمان كه بين مردمانت پيوند برابري وبرادري برقرار شد ! بگو ! بازهم از معرفت مردمانت بگو...
از روزگار غمت بگو مدينه ! از شهداي احد...نه كمي عقب تر ! از رشادت علي در بدر برايم بگو .
كمي بخند مدينه ! از عشق برايم بگو ! از عشق علي ! از حيا وشرم علي براي درخواست همدمش زهرا ! معنا كن برايم لبخند رضايت زهرا و خوشحالي پيامبر را ! ....آن عروسي ساده ، آن پيوند آسماني را برايم معنا كن مدينه!
برايت ماجراي غدير را گفته اند؟ پس توهم برايم بگو . بگو از راز دستي كه به نشانه ولايت بالا برده شد. بگو عهد كردن يعني چه ؟ برايم پايبندي به عهد را معنا كن !
! و از آن رازي بگو كه بابا در گوش دختر گفت و چهره دختر گل انداخت ! بگو پيوند بابا ودختر ناگسستني است ! بگو دختر طاقت درد بابا را ندارد!حق داري مدينه ! درد آور است ! چه كشيدي وقتي ديدي علي را كه وجودش وقف اسلام بود كنار زدند! ته دلت چه بود وقتي همسر زهرا ، صاحب ذوالفقار و جانشين پيامبر را از حق ولايت محروم كردند. ميدانم. درد آورتر وقتي بود كه سكوت علي را براي حفظ اسلام ديدي ! ........چه كشيدي تو مدينه !
بغض گلويت را رها كن ! بگو وقتي زهرا را نامردان روزگار تحقير كردند، وقتي فدك را غصب كردند، علي چه كشيد. ....ميگريي مدينه ؟! ياد سيلي بر گونه زهرا افتادي؟ هق هق گريه ات را ميشنوم ! ياد در و ديوار...واي مدينه ، چه كشيد زهرا...نه ! چه كشيد مولا ! ....چه كشيد در وديوار كه آه زهرا را پنهان كرد در سينه اش !
! چه دل پري داري ! ولي باز هم برايم بگو...بگو از بگو ..فرياد بزن كه زينب بي مادر چه كند؟ ! وصيت زهرا چه مسئوليتي گذاشت بر شانه اش !از اشك هاي فرو خورده فرزندان زهرا بگو....كه تو آگاهي از قبر زهرا ومن ...خوش به حالت ! چه لياقتي ! .......