سلمـان فـارسـى از پيـامبـر اسلام صلي الله عليه و آله چنيـن روايت كرده است: هنگامى كه فاطمه داخل بهشت مـى شـود و آنچه خـداونـد برايـش مهيا كـرده مـى بينـد، ايـن آيه را تلاوت مـى كند: «بسـم الله الرحمـن الـرحيـم الحمـد لله الذى اذهب عناالحزن ان ربنا لغفـور شكور الذى اءحلنا دارالمقامه مـن فضله لايمسنا فيها نصب و لا يمسنا فيها لغوب» ستـايـش و سپـاس ويژه خـدايـى است كه اندوهمان را زدود. بـدرستـى كه پروردگار ما آمرزنده و پاداش دهنـده است. پروردگارى كه در سايه بخشـش خود ما را به بهشت و اقامتگاه هميشگى مان فرود آورد. مـا در آن جـا بـا رنج و ملالـى رو به رو نمـى شـويم.
