سلام پنجشنبه مهربان !
قرار عاشقي از ياد تمام پنجره ها رفته
و او ديگر هيچ پنجره اي را باز نميكند
تا تمام اتاق، سلام هاي خاكي باد را در آغوش بگيرند
آه . . . ! جذر و مد هاي دريا مرا به ياد خانه مي‌اندازد
بالاتر از دماوند
آنجا كه ماده اقاقي‌ها هر روز به گل مي‌‌نشينند
و قاصدكها
با خبرهاي خوش در راهند
شنبه ها هنوز خوابم مي‌آيد
وقتي باران به شيشه ميزند
و فرشتگان
با التماس دنبال سرپناهي ميگردند
جهان اگر دست من بود
شايد آنرا چه رنگي مي‌زدم. . . ؟