نظرات ياداشت خشم - همسفرمهتاب

+ سيد فرهاد

اي از وراي پردهها تاب تو تابستان مااي چشم جان را توتيا آخر کجا رفتي بياتا سبزه گردد شورهها تا روضه گردد گورهااي آفتاب جان و دل اي آفتاب از تو خجلشد خارها گلزارها از عشق رويت بارهااي صورت عشق ابد خوش رو نمودي در جسددر دود غم بگشا طرب روزي نما از عين شبگوهر کني خرمهره را زهره بدري زهره راکو ديدهها درخورد تو تا دررسد در گرد توچون دل شود احسان شمر در شکر آن شاخ شکرآمد ز جان بانگ دهل تا جزوها آيد به کل

ما را چو تابستان ببر دل گرم تا بستان ماتا آب رحمت برزند از صحن آتشدان ماانگور گردد غورهها تا پخته گردد نان ماآخر ببين کاين آب و گل چون بست گرد جان ماتا صد هزار اقرارها افکند در ايمان ماتا ره بري سوي احد جان را از اين زندان ماروزي غريب و بوالعجب اي صبح نورافشان ماسلطان کني بيبهره را شاباش اي سلطان ماکو گوش هوش آورد تو تا بشنود برهان مانعره برآرد چاشني از بيخ هر دندان ماريحان به ريحان گل به گل از حبس خارستان ما