گفت:((آنجاچشمه خورشيدهاست.

آسمان ها روشن از نور و صفاست.

موج اقيانوس جوشان فضاست.))

باز من گفتم که:(( بالاتر کجاست؟))

گفت:((بالا تر ،جهاني ديگر است

عالمي کز عالم خاکي جداست

پـهن دشت آسمان بي انتهاست.))

باز من گفتم که:((بالاتر کجاست؟))

گفت:((بالا تر از آنجا راه نيست

زانکه آن جا بارگاه کبرياست.

آخرين معراج ما عرش خداست!))

باز من گفتم که:((بالا تر کجاست؟))

لحظه اي در ديدگانم خيره شد

گفت:((اين انديشه ها بس نارساست!))

گفتمش:(( از چشم شاعر کن نگاه

تا نپنداري که گفتاري خطاست:

دور تر از چشمه خورشيد ها؛

برتر از اين عالم بي انتها؛

باز هم بالا تر از عرش خدا

عرصه ي پرواز مرغ فکر ماست.))

جاودانه ( افريدون مشيري )