اين پيكر نشسته به خون جان زينب است

جان جهان و مهر فروزان زينب است

سرخي ِ خون شفق گون قتلگاه

در شام تار، شمع شبستان زينب است

اين مصحف فتاده به زير سم ستور

فرزند پاك فاطمه ، قرآن زينب است

با كِلك نيزه ، آنچه به جسمش نوشت خصم

شرح ملال و رنج فراوان زينب است

دست بريده اي كه ربودند خاتمش

دست خدا و مُهر سليمان زينب است

زيباترين ترنّم قرآن ، فراز ني

گلبانگ باغبان گلستان زينب است

پژمرده غنچه‌اي كه يزيدش زند به چوب

دُرّ ثمين و لعل دُر افشان زينب است

آيد برون ز پرده ، چو آن مير كاروان

«عِلوي» شفاي سينه ي سوزان زينب است