بله ميگفتم بنده روحيه خودم رو از دست نميدهم چون بهرحال يكميش بر ميگرده به ذات من باقيشم بر ميگرده به اعتقادي كه من بخدا دارم..ميدونم به هر كسي به اندازه ظرفيتش غم ميده ..ميدونم تا دليلي نباشه اصلا غم نميده..ميدونم حتي غمهايي هم كه خدا ميده نعمته..شايد بخشيش تنبيه كاره بدي باشه كه كردم كه در اون صورت چه خوشبختم من كه خدا رهام نكرده وبفكرم هست...وشايد امتحان باشه كه ازش ميخوام كمكم كنه سربلند بيرون بيام...وقسمتيش براي اينه كه قدره عافيتهامو بدونم ...پس ميبيني كه همه كارهاي خدا با حكمتو جاي هيچچچچچچچچچچچچچچ گله وشكايتو اعتاضي باقي نميمونه فقط مدامي كه بدونم خدا منو فراموش نكرده وهمچنان بفكرمه غمي نيستتتتتتتتتتتتتت اينكه خدا با ادم باشه وتو وجودت تو دلت تو ذهنت احساسش كني مرهم همه دردهاست نميگم من اينطورم اين لاف بزرگيه اما ..نميدونم چطور بگم خودش ميدونه من چي ميگم..بهر حال تا خدا هست كه هميشه هست غم كيلويي چنده؟؟؟؟؟؟

اما خواهشا دعا يادت نره گلم دوقبضه ..3 قبضه اصلا هرچندتا قبضه كه از دستت براومد جاي دوري نميره عزيزكم

خب برم ديگه خيلي پرچونگي كردم مثللللل هميشه