اخلاق حسنه امام

پيشوايان معصوم عليهم السلام انسانهاي کامل و برگزيده اي هستند که به عنوان الگوهاي رفتاري و مشعلهاي فروزان ، هدايت جامعه بشري را به سوي خداوند عهده دار شده اند . گفتار و خوي و منش آنان ، ترسيم " حيات طيبه " انساني و وجودشان تبلور تمامي ارزشهاي الهي است .

ائمه عليم السلام - به تعبيرامام هادي عليه السلام در زيارت جامعه کبيره - معدن رحمت ، گنجينه داران دانش ، نهايت بردباري و حلم ، بنيانهاي کرامت ، خلاصه و برگزيده پيامبران ، پيشوايان هدايت ، چراغهاي تاريکي ، پرچمهاي پرهيزکاري ، نمونه هاي برتر و حجتهاي خدا بر جهانيان هستند.

حلم و بردباري از ويژگيهاي مهمي است که مردان بزرگ به ويژه رهبران الهي که بيشترين برخورد و اصطکاک را با مردم نادان و نابخرد و گمراه داشتند، از آن برخوردار بوده و در پرتو اين خلق نيکو، افراد بسياري را به سوي خود جذب کردند. امام هادي عليه السلام نيز همچون نياکان خود در برابرناملايمات بردبار بود و تا جايي که مصلحت اسلام ايجاب مي کرد با دشمنان حق و ناسزا گويان و اهانت کنندگان به ساحت مقدس آن حضرت، با بردباري برخورد مي کرد. " بريحه" عباسي- که از سوي دستگاه خلافات به سمت امام جماعت مکه و مدينه منصوب شده بود- از امام هادي عليه السلام نزد متوکل شکايت کرد وبراي او نوشت:

" اگر خواهان حفظ مکه و مدينه هستي ، " علي بن محمد " را از اين دو شهر بيرون کن ، زيرا او مردم را به سوي خود خوانده و گروه زيادي از او پيروي کرده اند ."

بر اثر تلاشهاي پياپي " بريحه" ، متوکل امام را از کنار حرم جد بزرگوارش رسول خدا صلي الله عليه و آله تبعيد نمود . هنگامي که امام از مدينه به سمت سامرا در حرکت بود ، بريحه نيز همراه ايشان بود . در بين راه بريحه به امام گفت :

" تو خود مي داني که عامل تبعيد تو من بودم . با سوگندهاي محکم و استوار سوگند مي خورم که چنانچه شکايت مرا نزد اميرالمومنين يا يکي از درباريان و فرزندان او ببري ، تمام درختانت را درمدينه آتش مي زنم ، خدمتکارانت را مي کُشم و چشمه هاي مزارعت را کور مي کنم . بدان که اين کارها را خواهم کرد ."

امام عليه السلام در جواب فرمود :

" نزديک ترين راه براي شکايت از تو اين بود که ديشب شکايت تو را نزد خدا بردم و من اين شکايت را که بر خدا عرضه کردم نزد غير او ، از بندگانش نخواهم برد ."

"بريحه" چون اين سخن را از امام شنيد ، به دامن آن حضرت افتاد ، تضرع کرد و از ايشان تقاضاي بخشش نمود . امام عليه السلام فرمود : تورا بخشيدم . (7)