نظرات ياداشت درس زندگي

خداى من! چشمى كه تو را بر خود نگهبان و مراقب نبيند، كور و فرو بسته باد و بنده‏اى كه از متاع محبت تو بى بهره باشد، سرمايه باخته و ورشكسته باد.
ديده‏اى كان چهره روشن نبيند كور باد خاطرى كَز توست خالى، تيره و بى نور باد
امام حسين(ع) با اين دعا روحى تازه به كالبد عرفات دميد و اين نغمه خوش آسمانى و آواى دل‏انگيز ملكوتى را تا ابد در سينه سيناى عرفات به يادگار گذاشت.
از صداى سخن عشق نديدم خوش‏تر يادگارى كه در اين گنبد دوّار بماند
صحراى عرفات كالبد و امام حسين(ع) روحِ آن است و به همين دليل حق تعالى، در روز عرفه پيش از آن كه به اهل موقفِ عرفات نظر لطف كند، به زائران قبر پاك حسين(ع) نظر رحمت مى‏افكند.
سُبحانَكَ اللهُمَ وَ بِحمدِك لا الهَ الاّ اَنْتْ عَمِلْتُ سوء وَ ظَلَمْتُ نَفْسي وَ اِعْتَرِفْتُ بِذَنبي اِغْفرلي اِنَّكَ اَنْتَ اَلغَفور الرّحيمْ
ستايشت تو را تسبيح مي گويم خداوندا با جز تو خدايي نيست كار بد كردم و بخود ظلم نمودم به گناه خود اعتراف مي كنم. تو مرا ببخش كه تو بخشنده و مهرباني