بوي تنهايي
خاليه سفره زمين
دست سخاوت تو کو
زخميه شونه هاي عشق
مرهم رحمت تو کو
سنگينه پلک لحظه ها
نبض زمين نمي زنه
قلب قنارياي عشق
بي تو يقين نمي زنه
من از عبور جمعه ها
از بوي تنهايي پرم
زير سفال سقف شب
ثانيه ها رو مي شمرم
کجا تو موندگار شدي
که روز ما سياه شده
دست دعاي من ديگه
از آسمون جدا شده
يه شب ميايي از سفر
باغ پر برگ و بر مي شه
ستاره هاي شيشه اي
مي شکنه و سحر مي شه
مزرعه شرقيمونو
هجومي از ملخ زده
شعله خورشيدي بزن
تو قلبايي که يخ زده
اسب بهارو زين بکن
تا باغچمون جون بگيره
روي غبار جاده ها
شرشر بارون بگيره
خاليه سفره زمين
دست سخاوت تو کو
زخميه شونه هاي عشق
مرهم رحمت تو کو