من پري ي کوچک ي غمگيني را مي شناسم که در اقيانوسي مسکن داردو دلش را در يک ني لبک ِ چوبينمي نوازد آرام ، آرامپري ي کوچک ِ غمگيني که شب از يک بوسه مي ميردو سحر گاه از يک بوسه بدنيا خواهد آمد .
(فروغ فرخ زاد )
