چه شبي بود و چه فرخنده شبي .آ ن شب ِ دور که چون خواب ِ خوش از ديده پريد .کودک ِ قلب ِ من اين فصه ي شاد ،از لبان ِ تو شنيد : " زندگي رويا نيست . زندگي زيبايي ست . مي توان ، بر درختي تهي از بار ، زدن پيوندي . مي توان ، در دل ِ اين مزرعه ِ خشک و تهي بذري ريخت . مي توان ، از ميان فاصله ها را برداشت . دل ِ من با دل ِ تو ، هر دو بيزار از اين فا صله هاست . "قصه ي شيريني است .کودک ِ چشم من از قصه ي تو مي خوابد .قصه ي نغز ِ تو از غصه تهي است .باز هم قصه بگو ،تا به آرامش ِ دل ،سر به دامان ِ تو بگذارم و در خواب روم .
(حميد مصدق )
