نمي دانم چه مي خواهم بگويم ،
زبانم در دهان ِ باز بسته است .
در ِ تنگ ِ قفس بازست و افسوس
که بال ِ مرغ ِ آوازم شکسته است !
نمي دانم چه مي خواهم بگويم ،
غمي در استخوانم مي گدازد
خيال ِ نا شناسي آشنا رنگ
گهي مي سوزدم ، گه مي نوازد .
فغاني گرم و خون آلود و پر درد
فرو مي پيچدم در سينه ي تنگ
سرشکي تلخ و شور ، از چشمه ي دل
نهان در سينه مي جوشد شب و روز .
درون ِ سينه ام دردي است خونبار
که همچون گريه مي گيرد گلويم .
غمي آشفته ، دردي گريه آلود
نمي دانم چه مي خواهمئ بگويم !

(هوشنگ ابتهاج ه.ا.سايه)