يادمان باشد فردا حوض را اب کنم.
و دعاي به تن اين باغ نجيب..
رُخ ائينه به آهي شويم.
تا که من را بنشاند در خويش .
يادمان باشد جوري ديگر باشم.
بد نگويم به هيچ كس.حتي.زمين.
مهربان باشم با مردم شهر
و فراموش کنم هر چه گذشت.
خانه دل .؟ بتکانم از غم.؟
هديه بايد کرد؟گر چه بي ربط ولي؟
کاسه آب به پشت سر لبخند بريزيم.
شايد به سلامت زه سفر باز گردد.
بذر اميد بکاريم در دل.
لحظه ها را دريابيم..
مهرباني عرضه کنيم.يک بقل. عشق
به سلامي دل همسايه خود شاد کنيم.
و غم از دل ببريم..؟ //////////////////