ديده ام سوي ِ ديار ِ تو و ، در کف ِ تو
از تو ديگر نه پيامي ، نه نشاني
نه به ره ، پرتو ِ مهتاب ِ اميدي
نه به دل سايه اي از راز ِ نهاني
بر چون ساحل ،آغوش گشودم
در دلم بود ،که دلدار ِ تو باشم
واي بر من ، ندانستم از اول
روزي آيد که ، دل آزار ِ تو باشم
بعد از اين ، از تو دگر هيچ نخواهم
نه درودي ، نه پيامي ، نه نشاني
ره ِ خود گيرم و ره بر تو گشايم
ز آنکه ديگر تو نه آني، تو نه آني
(فروغ فرخ زاد )