دلبرا ، با دل ِ ديوانه چه تدبير کنم ؟
مگرش آرم و در زلف ِ تو زنجير کنم.
همه شب تا به سحر ،با دل ِ آشفته ي خويش
مو بمو قصه ِ آن زلف ِ گره گير کنم
محو چون صورت ِ تصوير شوم سر تا پا ي
روي ِ زيباي تو در ديده چو تصوير کنم
اي خوش آن تير که آيد زکمان ِ تو ، و من
جان ِ خود را هدف ِ ناوک ِ آن تير کنم
قصه هاي ِ شب ِ هجران ِ تو را ، روز ِ وصال
کو زباني که يکا يک همه تقرير کنم
زاهد از کفر ِ بتان ، گر چه کند تکفيرم
نا مسلمانم اگر گوش بتکفير کنم
(فرصت شيرازي)