دلم مثل ِ غزلهايم ، هميشه نا هماهنگ است
گهي رنگين کان است و گهي بي روح و بي رنگ است
گهي با يک تلنگر ، مثل شيشه بشکند ساده
و گاهي سخت مي گردد ، که سيماني تر از سنگ است
به وقت ِ غصه و غم ، بي تعارف آيد او سويم
ولي صحبت ز شادي گر شود ، يک پاي او لنگ است
ولي عيبي ندارد ، شاعري هم عالمي دارد
چو دشمن دائما با وازه هايش سخت در جنگ است
(زهرا راه گل )