صدايت مي کنم باران
نگاهت مي کنم ، اي عشق
و امشب شور ِ دلتنگي
هواي ِ خانه ي دل شد
عجب دل را !
ببين ما را چه حاصل شد ؟
و عشق آمد
از اول ، بي صدا آرام و آهسته
به نرمي آمد و با عشق
يکدل شد
از آن پس حاکم ِ محض ِ خلايق شد
و ما را باز ،سکوت شرم حاصل شد
ندايش ضربه ي دل شد
و آثارش درون چهره ظاهر شد
و او کم کم نواي عاشقي سر داد و
آخر،ليک منکر شد
مرا با عاشقي عهدي نبوده ست
که اين را عشق ممکن شد
عجب دل را !
ببين يک لحظه غا فل ماند
ولي يک عمر عاشق شد (مزده سلطاني زاده)