شيرين تر از آني به شکرخنده که گويم ........... اي خسرو خوبان که تو شيرين زماني................ مي دانم که حرفهايم را مي شنوي و از خستگي ام خبر داري...من از ديار مسافت ها حرف مي زنم و دستهايم مملو از داغ ترين نامه هاست نامه هايي که در شب هاي خالي از مهتاب نوشتم ...آه که از تو نشاني ندارم....... مي دانم گاه بر شب تارم فانوس مي پاشي