به شبانه ،رو گرفتناي ماه
که مي گيره ،سايه ها رو از نگاه
به صداي مويه ، تو گلوي چاه
تا عروج سرخ و تيغ سجده گاه
از تقرب ِ شريف اشک و آه
تا تمام گريه ،تو شب سياه
* * * *
مي شه از تو گفت و بارون شد و شست
از دلاي ُ تيره ،زنگار غمو
مي شه از تو گفت و تا هميشه ديد
فصل فصل ِ حيرت ِ دمادمو
* * * *
فخر امروز و هزاره هاي دور
مردي از سلسله ي کريم نور
شاه بوريا نشين ِ بي سرير
مردي از زلال لحظه ي حضور
مرد آيه هاي نور و آفتاب
زائر غريب ِ کوچه هاي خاک
مرد شمشير و عدالت و کلام
مرد ِ خاموشي و جذبه هاي ناب
* * * *
خونبهاي عشق محراب تو بود
اي کرامت ِ هميشه جاودان
وامداران ِ همه ي عاشقا به تو
مثل معناي ِ زمين به آسمان (سيد امير اصلاني)