نظرات ياداشت انا انرلناه في ليله الفدر - فزت برب الكعبه

+ آه عاشقان

نماز، زيباترين پيوند علي (ع) با خدا بود. او در اين حالت به هيچ چيز جز خدا نمي انديشيد . پس از ضربت خوردن نيز پيام شيرين او به فرزندانش تصيه به بر پا داشتن نماز بود و فرمود:" خدا را ( در نظر بگريد) نماز را برپا داريد، زيرا که ستون دين است "
علي ( ع) در آخرين نماز خود در مسجد کوفه، بانگ رستگاري بر آورد و با وارد شدن شمشير بر سرش فرمود:
" فزت و رب الکعبه" : به خداي کعبه سوگند رستگار شدم" در واقع علي(ع) با اين جمله کوتاه و عميق ، شوق خود را براي شهادت و رسيدن به معبود بيان داشت. چنانکه وقتي مردم کوفه نگران حال ايشان بودند، در جملات زيبايي فرمود:
" به خدا سوگند هيچ امر خلاف انتظاري براي من رخ نداده است و من به آرزوي خود که شهادت است ، رسيدم. مثل من ، مثل کسي است که شب تاريک در جستجوي آب در صحرايي مي گردد و ناگاه چاه آب و يا سرچشمه اي پيدا مي کند. مثل من ، مثل جوينده اي است که به مطلوب خود نائل شده است