از کوي تو ره گم نکنم ،خانه ي خود را
ديوانه شنا سد ، ره ويرانه ي خود را
مستيم و ره کوي تو ناديده سپاريم
با اين که ندانيم ره خانه ي خود را
از آتش دل ،شب همه شمعي بفروزيم
تا گم نکند غم ، ره کاشانه ي خود را
بنما رخ و بنگر که دهد جان و نداند
شمعي که نيفروخته پروانه ي خود را (مجمر اصفهاني،مجتهد الشعرا)