گوشه اي از سخنان حکمت آموز امام مجتبي عليه السلام را در موضوعات مختلف ذکر مي نماييم به اميد آن که از اين گوهرها نهايت استفاده را در جهت کسب فضايل اخلاقي و رد رذايل اخلاقي داشته باشيم. انشاءالله
بردباري : بردبارى عبارت از فرو بردن خشم و اختيار نفس را داشتن .
بزرگواري : احسان به قبيله و تبار و تحمل خسارت و جرم آنها.
جوانمردي : حراست دين، و عزت نفس، و با نرمش برخورد نمودن و بررسى عملكرد خويش، و پرداخت حقوق و دوستى نمودن با مردم .
کرامت و بزرگ منشي: بخشش پيش از خواهش و اطعام در هنگام قحطى .
پرهيزکاري: پرهيزكارى در بازگشت « به سوى خدا» و سر رشته هر حكمت، و شرافت هر كار است، وهر كس از پرهيزكاران به كاميابى رسيد به وسيله تقوا بوده است.
تلاش کردن: چنان براى دنيايت تلاش كن كه گويا هميشه زنده اى، و چنان براى آخرتت تلاش كن كه گويى فردا مرگت فرا مي رسد.
زيرک، احمق: زيرك ترين زيرك ها فرد با تقوا است، و احمقترين احمق ها شخص فاجر و فاسق است.
زهد : ميل به پرهيزکارى و بي ميلى نسبت به دنيا. باز پرسيده شد كه حلم چيست؟ فرمودند: خشم را فرو بردن و مالك خود شدن. باز پرسيده شد كه سداد چيست؟ فرمودند: بدى را به وسيله خوبى برطرف نمودن.
نابودي : نابودى مردم در سه چيز است: 1- بزرگ نمائى 2- افزون خواهى بسيار 3- حسد و رشك بردن. بزرگ نمائى كه به وسيله آن دين نابود مي گردد و به واسطه آن شيطان ملعون رانده درگاه خدا شد و حرص كه به خاطر آن آدم از بهشت خارج شد، و رشك كه سررشته همه بدى است و به واسطه آن قابيل هابيل را كشت.