سلام نرگسم...ببخش چند روزي تو خودم دور از نت بودم وقتي كامنتاتو خوندم گريم گرفت..نرگسم عصر دارم ميرم يه جايي كه اسمش مسجد ابولفضله و همه ازش مراد ميگيرن ميخوام بگم برات بهترينهارو ميخوام از هموني كه كسيو نا اميد نفرستاده...نرگس تو كامنتي خصوصيت يه شعريو ميذارم كه فقط ميخوام چند بار بخونيش..محاله گريه نكني فدات بشم...

رفيق هم سفر روزهاي باراني !
بيا به کوچه به پا کن ، شب غزل خواني
چه قدر فاصله انداخت بين من تا تو
سکوت سنگي ديوارهاي سيماني !
شريعت تو مرا گفت، قبله را درياب
طريقت تو مرا برد رو به حيراني
به شيخ شهر، دو باره نوشته ام نامه:
که يک نفسي تازه کن ، مسلماني
ازل ازل همه آن بود ، ابد ابد اين است
غزل غزل همه باقي ، نفس نفس فاني
به خانقاه نگاه تو اعتکاف کنند
قلندران غزل، وقت شعر- درماني
تويي که با تو هنوز آسمان ، گل آذين است
به استعاره ، در اين مزرع چراغاني
بگو به برج نشينان اين خراب آباد
با ساکنان قفس باد ، خانه ارزاني !
اگر به کلبه درويشي ام نهي پا را
غزل براي تو سر مي برم به مهماني
برادرم، پدرم، اصل و فصل من عشق است
چه نسبت است مرا با ي پاياني؟