نرگس عزيز سلام .

خيلي خوشحالم كه با وبلاگ زيبا و پر جاذبه شما آشنا شدم.

مطالبتون رو خيلي دوست دارم چون خيلي صميمانه است . تولدتون هم مبارك . براتون آروزي 120 سالگي نمي كنم بلكه آرزوي عمري با عرت و افتخار دارم . مطالب پست قبليتون رو خوندم . دل دردمندم رو به درد آورد . ميدوني متاسفانه بايد حقيقت تلخي رو بگم و اون اينكه همه ما بد عهدي كرديم و به اين زودي ها به عهدمون وفا نمي كنيم و اون نگاه رو هيچ گاه هيچ گاه پيدا نمي كنيم . مگر زماني كه ببينيم پدري دست بر سر دخترش مي كشه كه اون موقع هم حسرت تمام وجودمونو مي گيره . كم كم با اين زخم انس مي گيري چون من 17 سال است كه اين زخم كهنه رو بر دلم دارم . ولي هر وقت احساس كردم آغوش پدرم رو كم دارم به صداي حركت خوني كه توي رگ هامه گوش كردم و ديدم پدرم در رگ و پي تنم جاري است و هيچ وقت تنهام نمي گذاره . باقي و بر قرار باشي . اگر دوست داري با هم كتاب بخونيم به من هم سري بزن. در پناه شعور برتر آسماني .