الان چي ميتونم بگم . راستي چي ميشه در مقابل اينهمه بي وفائي ما آدمها گفت؟؟؟زخم دل سپهرها زخم دشنه دشمن نيست . زخم جفاي دوسته . زخم نامردمي مردمان ، زخم فراموش شدنبال شكسته كبوتران ، به تمسخر گرفته شدن عاشقي لاله ها ، زهرخند بر حال پريشان دلدادگي سوته دلان ، پشت كردن به خوبيها ، ارزشها ، اخلاقيات ، گم شدن راه سبز شهدا ، .......................گريه مي كنم به حال خودمون ، به عاقبت خودمون ، به سنگ شدن دلهامون ، گريه مي كنم براي روز حساب ، براي آن روزي كه بايد به چشمهاي معصوم شهدا نگاه كنيم و بگويم بعد ازشما چه كرديم ؟؟؟؟با امانت شما چه كرديم ؟؟؟؟ با يادگاران شما چه كرديم ؟؟؟؟؟؟؟